ทางเพจประกาศตามหาคนหายชื่อว่านายธีรวุฒิ ทัศนาพร หรือ ติ๊บ อายุ 16 ปี หายตัวไปที่สถานีรถไฟซับม่วง ตำบลจันทึก อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา ตั้งแต่วันที่ 29 ตุลาคม 2561ขณะกำลังเดินทางไปโรงเรียน
น้องติ๊บรูปร่างผอม สูง 175ซม น้ำหนัก 55 กก. วันที่หายสวมเสื้อแขนยาวสีดำ กางเกงสแล็ค หากผู้ใดพบเห็นสามารถแจ้งเบาะแสได้ที่ มูลนิธิกระจกเงา
โทร. 080-775-2673
แม่เล่าว่าตอนเด็กๆ เขาชอบต่อเลโก้ บางครั้งเขาขอให้แม่ซื้อเลโก้ที่มันราคาแพงให้ แม่ก็บอกเขาว่า "รอแม่ถูก ห ว ย ก่อนนะลูก" เขายังเด็กเกินไป ไม่รู้ว่ามันถูกหรือแพง เขาไม่รู้ว่าแม่มีภาระอะไรบ้างตอนนั้น
พ่อเขาไปมีครอบครัวใหม่ ตั้งแต่เขาอายุได้ 4 ขวบ แม่ก็เป็นทั้งพ่อ และแม่ให้เขา เขาเป็นคนอ่อนโยน ตอนเด็กๆ พูดเพราะมาก เวลาเขาทำผิด เขาจะรีบขอโทษทันที แล้วบอกว่าจะไม่ทำอีก เขาเป็นคนรักสัตว์นะ อยู่บ้านจะนอนกอดหมา กอดแมวทั้งวัน
เขาเป็นคนอยู่ติดบ้าน ไม่ออกไปเที่ยวเล่นแบบเด็กวัยรุ่นคนอื่น จะนอนเล่นเกมส์ ดูทีวี และชอบดูหนัง พวกหนังฝรั่งเขาจะชอบมาก บางครั้งถ้าแม่หยุดงาน แม่ว่าง จะพาเขานั่งรถโดยสารจากปากช่อง ไปดูหนังในโรง ที่ตัวเมืองโคราช เขาจะชอบมาก แล้วเขาจะขอกินพิชช่า กินเคเอฟซี แม่จะตามใจเขาตรงนี้ เพราะเขาไม่มีพ่อ อยากให้เขาได้รับความสุขมากๆ แม่พยายามจะเติมเต็มเวลาได้อยู่ด้วยกัน
ตอนนั้นแม่ทำงานโรงงาน เวลามันจำกัด วันไหนหยุดงาน ก็ไปรับจ้างหักข้าวโพด เข้าไร่เข้าสวน อะไรที่มีคนจ้างทำ ก็ทำเพื่อเก็บเงินไว้ให้เขาได้เรียนหนังสือสูงๆ เขาเคยฝันอยากเป็นทหาร แต่เกิดอุบัติเหตุ แขนหักจนผิดรูป เขาเลยคิดว่าเป็นทหารไม่ได้แล้ว ด้วยความที่เขาชอบประดิษฐ์ ชอบทำงานช่าง ก็เลยไปเรียนอาชีวะแทน
ตอนเด็กๆ นะ เขาจะจูงมือแม่ตลอด ตอนไปนอกบ้าน ไปตลาด พอเขาเริ่มเป็นวัยรุ่น มีสาวๆ มอง เขาไม่ให้แม่จับมือเลยนะ บอกว่าอาย แม่ก็ขำ อืม..ลูกเรานี่เริ่มโตแล้วเนอะ แต่พอเขาเรียนอาชีวะ แม่ต้องทำงานหนักขึ้น ก็ไปทำงานไกลบ้าน กว่าจะได้เจอกันหลายเดือนเลย พอเจอกันที เขากลับมาเดินกอดแขนแม่ มาหอมแก้มแม่ คุยกันในแชท เขาจะบอกฝันดีนะแม่ คิดถึงแม่นะ โห! เรานี่มีกำลังใจทำงานเลยแหละ ลูกพูดกับเราแบบนี้
จนวันที่เขา ห า ย ตั ว ไป เขาออกจากบ้านตอนเช้า ต้องขึ้นรถไฟไปโรงเรียน แต่เพื่อนเขาโทรมาตาม บอกว่า เขาไม่ได้มาโรงเรียนและติดต่อเขาไม่ได้ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แม่รู้จักลูกแม่ดี แม่รีบลางานกลับมาตามหาเขา ตอนแรกคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาไปกับเพื่อนหรือเปล่า แต่นี่เกือบสามปีแล้ว ที่เขา ห า ย ตัวไป
ตั้งแต่เขาหายไป เวลาแม่ไปทำงาน เจอเด็กวัยรุ่น เจอคนนอนข้างถนน แม่จะหันไปดูตลอด เผื่อว่าเป็นเขา เผื่อใครทำร้ายเขา แล้วเขาจำอะไรไม่ได้ ทุกวันนี้แม่ไม่เคยหลับเต็มอิ่มเลยสักวันนะ ต้องทำงานให้หนักๆ ให้มันเพลีย มันจะได้นอนหลับได้ บางวันถ้าไม่หลับจริงๆ แม่ก็จะกิน ย า แ ก้ แ พ้ ถึงจะนอนได้มันเป็นแบบนี้มาตลอด
คืนหนึ่ง ตอนวันพระ เคยฝันเห็นเขา ในฝันเขานั่งเฉยๆ ไม่พูดไม่จา นั่งอยู่คนเดียว ในฝันดีใจมากที่ได้เจอเขา พอตื่นมาก็...เอ๊า! แม่ฝันไปเหรอ มันก็คิดถึงเขา
เวลาคิดถึงเขา จะเปิดอ่านข้อความในแชทไลน์ ที่เคยส่งคุยกัน บางทีก็ส่งข้อความไปบอกเขาให้กลับมา บอกเขาว่าแม่คิดถึงมากนะลูก แต่เขาไม่เคยอ่านมันอีกเลย
ขอบคุณ ศูนย์ข้อมูลคนหาย มูลนิธิกระจกเงา
