เหตุการณ์น่าเศร้าเคล้าน้ำตานี้เริ่มต้นในเช้าวันที่ 18 ตุลาคม 2548 เมื่อเด็กหญิงอายุ 6 ขวบ เพิ่งเข้าเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ขณะที่แม่ของเธอพาไปส่งที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในเมืองซีอาน ประเทศจีน โดยแม่ไม่ลืมย้ำกับลูกสาวว่า อย่าวิ่งเล่นหลังเลิกเรียน ต้องรอให้แม่มารับ โดยเด็กได้ตอบรับว่า หนูรู้ แล้ววิ่งเข้าไปในห้องเรียน
อย่างไรก็ดี เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ในตอนนั้นผู้เป็นแม่กำลังยุ่ง ๆ และมาถึงโรงเรียนสายไปกว่า 20 นาที ครูบอกว่าเด็กกลับบ้านคนเดียวเพราะทนรอแม่ไม่ไหว หลังจากได้ยิน เธอรีบโทรหาสามีเพื่อถามว่าลูกกลับถึงบ้านแล้วหรือยัง แต่ก็ได้รับคำจอบว่ายัง ทำให้เธอและสามี ระดมญาติและเพื่อน ๆ ออกตามหาลูกสาวที่หายไป แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครหาลูกสาวของพวกเขาพบ พวกเขาตัดสินใจแจ้งตำรวจในพื้นที่ทันที ในขณะที่สามีภรรยาคู่นี้ก็ไม่ละความพยายามแม้จะไม่เคยพบร่องรอยใด ๆ
ต่อมาในปี 2553 สองสามีภรรยาคู่นี้ถึงกับปรับปรุงรถบรรทุก สำหรับตามหาลูกสาวโดยเฉพาะ ออกเดินทางไปตามท้องถนนในประเทศจีน แต่หลังจากผ่านไปหลายปีก็ยังไม่มีเบาะแสใด ๆ เหมือนเช่นเคย แถมยังมีหนี้สินเพิ่มสูงขึ้นถึงมากถึง 200,000 หยวน หรือประมาณ 1 ล้านบาท แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังตัดสินใจที่จะไม่ยอมแพ้ ยังคงมีหวังอยู่เสมอว่าลูกสาวของพวกเขาจะกลับมา
อย่างไรก็ตาม ได้มีความจริงเปิดเผยจากเด็กหญิงในภายหลังว่า จากตอนที่เด็กหญิงขออนุญาตครูเดินกลับบ้าน เมื่อมาถึงป้ายรถเมล์เธอได้พบกับหญิงวัยกลางคน ที่เข้ามาบอกว่า เป็นเพื่อนแม่เธอ วันนี้แม่มีงานทำจึงมารับไม่ได้ ก็เลยขอให้มารับแทน นั่นทำให้เด็กหญิงเชื่อ จึงเดินตามหญิงแปลกหน้าไปขึ้นรถบัส ก่อนถูกนำตัวข้ามไปอีกเมืองหนึ่ง เพื่ออาศัยอยู่กับหญิงคนดังกล่าวและสามีของเธอ และถูกบังคับให้เรียกทั้งคู่ว่าพ่อและแม่
แต่ในปี 2551 ความสัมพันธ์สามีภรรยาคู่นี้ก็พังลง ฝ่ายสามีออกไปจากบ้าน และภรรยาก็ไม่มีเงินใช้ จึงตัดสินใจขายเด็กหญิงคนนี้ให้ไปเป็นลูกบุญธรรมของครอบครัวอื่น ในราคา 10,000 หยวนหรือประมาณ 5 หมื่นบาท ทำให้เธอต้องย้ายไปอาศัยอยู่ที่เฉิงตูกับพ่อแม่บุญธรรม แต่ในขณะเดียวกันก็พยายามเก็บออมเงินและวางแผนตามหาพ่อแม่แท้ ๆ
เวลาผ่านไปพ่อแม่บุญธรรมก็เริ่มไว้วางใจเธอ ผ่อนคลายการระมัดระวังว่าเธอจะหนีไป และยังซื้อโทรศัพท์มือถือให้เธออีกด้วย เธอจึงใช้อินเตอร์เน็ตเพื่อขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ๆ จนกระทั่งได้ทราบเบาะแสว่ามีสามีภรรยากำลังตามหาลูกสาว ซึ่งมีโอกาสสูงมากที่จะเป็นเธอ แต่เธอยังคงไม่ไว้วางใจเพราะเคยถูกหลอกลวงมาหลายครั้ง กระทั่งอีกฝ่ายได้ส่งหลักฐานยืนยันเป็นภาพต่าง ๆ มาให้ พร้อมทั้งข้อมูลติดต่อกับสามีภรรยาคู่ดังกล่าวด้วย
และแล้ววันนั้นก็มาถึง เมื่อคู่สามีภรรยาได้เดินทางไปที่ตลาดแห่งหนึ่งในเฉิงตู ตามแผนที่ซึ่งเด็กสาววาดส่งมาให้ เมื่อเดินผ่านร้านขายของชำก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ เพียงมองแวบเดียวพวกเขาก็แน่ใจว่านี่คือลูกสาวที่ถูกลักพาตัวไปเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ฝ่ายเด็กสาวก็อ้างกับพ่อแม่บุญธรรมว่าจะออกไปซื้อของ แต่แท้จริงพวกเขาได้แอบติดต่อกับตำรวจ และนำตัวอย่างเลือดไปตรวจ DNA
สุดท้ายแล้ว ผลการเปรียบเทียบ DNA ยืนยันว่าเด็กสาวเป็นลูกแท้ ๆ ที่คู่สามีภรยาตามหามาอย่างยาวนานจริง ๆ พวกเขาต่างร้องไห้ออกมาเมื่อในที่สุดสมาชิกของครอบครัวก็กลับมาอยู่พร้อมหน้ากัน ในขณะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจก็สามารถตามจับกุมผู้ที่เกี่ยวข้องกับการลักพาตัวได้
ข้อมูล yeah1
