ถือเป็นอีกหนึ่งคนที่ฝ่าฟันมรสุมชีวิตที่พัดเข้ามาได้อย่างมาสติ จนตอนนี้สามารถผ่านไปได้อย่างแข็งแกร่งสำหรับ ฟิล์ม รัฐภูมิ กับอดีตปัญหาที่ผ่านเข้ามาจนตนตัดสินใจไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษเพราะว่ามีพี่สาวอยู่ที่นั่น
ฟิล์มเล่าว่าผมต้องพาคุณแม่ผมไปด้วย เพราะผมต้องอยู่ติดกันตลอดเวลา พอผมพาคุณแม่ไปด้วย ค่าใช้จ่ายมันก็เลยเพิ่มขึ้นไปด้วยผมเลยต้องมาทำงานล้างจานที่ร้านอาหารไทยด้วย เพื่อที่จะได้มีรายได้มา
เลี้ยงครอบครัวผมต้องส่งเงินมาให้คุณพ่อ พี่ ป้า น้า อา ที่ประเทศไทยด้วยเพราะว่าตั้งแต่เล็กจนโต ผมจะเลี้ยงทั้งตระกูลอยู่แล้ว คือจริงๆ เงินเก็บของผมมีอยู่แล้ว แล้วผมก็จะส่งเงินเก็บของผมให้พวกเขา
อยู่แล้ว แต่ว่าที่ผมต้องทำงานเพิ่มเติม เพราะว่าเราไม่มีงานแสดงแล้ว เราก็ทำงานล้างจาน แล้วก็ทำงานทุกอย่างที่มันได้เงิน ปกติอยู่บ้านก็ล้างจานให้คุณพ่อคุณแม่อยู่แล้ว เราก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ
เราก็ชินกับตรงนั้น แต่ว่ามันจะไม่ชินกับการโดนคำดูถูกมากกว่า เพราะว่าเรื่องล้างจาน ผมรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องสนุกนะครับ เพราะผมก็คุยอยู่กับคนในครัว
แต่เราจะไม่ชอบตอนที่เวลาเราขึ้นไปเสิร์ฟ ซึ่งฝรั่งโอเค เขาให้เกียรติเรา แต่เวลาเจอคนไทย แล้วยิ่งเวลาที่มากับสาวด้วยอีก คือพอสาว บอกพี่ฟิล์ม พี่ฟิล์ม มาเสิร์ฟอยู่นี่เหรอ เราก็บอกว่าใช่ครับ
พอคุยเยอะๆ หน่อยผู้ชายมาแล้ว เขาก็พูดขึ้นมาว่ามาถ่ายรูปกัน เขาก็พูดวลีโบราณแล้ว บางทีมากอดคอ มาทำอะไรที่ไร้มารยาทใส่เรา เราก็รู้สึกว่ามันโหดนะ ทำไมเราต้องมาอยู่จุดนี้
แต่แบบมันต้องทน เพราะว่ามีเรื่องอะไรก็ไม่ได้ ผมก็แค่ไม่ชอบตรงนั้นมากกว่า และทำให้เราเรียนรู้อย่างแรกเลยคือไม่มีคนคอยทำอะไรให้เราแล้วนะ แต่พอเราไปอยู่โน่น เราต้องทำเองทุกอย่าง
เดินเหินปกติ ทำทุกอย่างปกติ นั่งรถตู้ รถไฟฟ้าไปเรียน เรารู้สึกว่ามันแปลกสำหรับผม แต่ผมชอบนะ แล้วผมก็เริ่มแสวงหาแบบช่องทางการทำมาหากิน เริ่มมีพรรคพวก เริ่มชวนทำธุรกิจ
ทำให้ผมรู้สึกว่าถ้าผมไม่ได้ไปอยู่ตรงนั้น ผมคงไม่มีโลกแบบนี้นะ ที่ผ่านมาผมหน้ามืดตามัวไปเล่นคาสิโu นี่คุณแม่ไม่รู้เลย หมดไป 1 ล้านบาทภายในวันเดียว ตอนนั้นผมก็เกือบบ้า
แต่ว่าผมก็แบบซวยแล้วทำไงดี ซึ่งผมเข้าใจเลยว่าคนหน้ามืดแล้ววินาทีสุดท้ายชีวิตเป็นยังไง ผมก็นั่งท้อๆ อยู่ เราจะไปยังไง งานแสดงก็ไม่มี ถูกพักงานเกือบๆ 2 ปี
แล้วเหลือเวลาอีกเป็นปีกว่าเราจะได้มีโอกาสกลับไปทำงานใหม่ ทำอะไรก็ไม่ได้ วันๆ ล้างแต่จาน เราก็รีบโทรหาพี่ชายเลยว่าขายรถให้หมดเลย พี่ชายก็รีบขายรถให้
แล้วเขาก็รีบโอนเงินส่วนหนึ่งมาให้เพื่อให้ผมประคองชีวิตต่อ เราก็มานั่งคิดเพราะความโลภ ความที่เราไปเล่นเสียอย่างนี้ เพราะการกระทำที่เราทำทั้งนั้น ผมเลยมานั่งคิดมันจะพลาดอะไรอีกไหม
ในอนาคตเนี่ยพอวันนั้นผมกลับมาบ้านแล้ว ผมมานั่งกำเงินแล้วคิดจะไปต่อหรือว่าอย่างไรอะไรอย่างนี้ แล้วผมก็นั่งคิดแล้วพลิกชีวิตผมเลยวันนั้นว่ามันจะต้องไม่พลาดอีกแล้วชีวิตนี้
เรื่องนี้ผมไม่ได้เล่าที่ไหนเลย คือผมแอบดูแล้วผมน้ำตาร่วง แล้วแม่ก็เดินออกไป ภาษาอังกฤษแม่คือไม่ได้เลย แต่เขาแบบไปสู้ชีวิตออกไปนั่งรถเมล์ พอผมเห็นแม่ผมเกาะรถเมล์ ตั้งแต่ 17 ปี
แต่ความผิดพลาดของเราทำให้เขาเป็นแบบนี้เลย ซึ่งเขาก็บอกเราว่าเขามีความสุข แต่ผมคิดว่าเขาไม่มีความสุข ใครมันจะไปรับได้ ไม่ใช่การติดดิน ตอนที่แบบเพราะสิ่งที่เขาจะไปเจอผมรู้ว่าเขาต้องไปเจอ
อะไร แม่ฟิล์มเหรอ ทำไมมาตัดผม ทำไมมาทำอย่างนี้ ผมเข้าใจว่าแม่แกร่งมาก เพราะผมก็ได้ทุกอย่างมาจากแม่ เพราะว่าแม่เป็นแบบอย่าง
